Dag 1 in Kenya

We zijn om 12:00 uur vertrokken vanaf Schiphol Amsterdam. Vanaf daar vlogen we door via Istanbul naar Nairobi. We kwamen rond 02:15 uur lokale tijd aan. We hadden al door gekregen dat Harriet, onze begeleidster in Kenia, ons tussen 06:00 en 07:00 uur op zou halen op het vliegveld. We moesten dus nog wel even wachten. Nadat we door de douane waren, zijn we buiten in een overdekt cafeetje gaan zitten met onze spullen.

In het vliegtuig hadden we wel avond gegeten, maar nog niet ontbeten. We hadden een beetje trek gekregen, meer zin in iets. We namen een cola en een samosa. Wat had ik daarnaar verlangd zeg. Heerlijk. Nog maar eentje dan.

In het café was een beveiliger aan het werk. We raakten even aan de praat doordat we Yatzee op tafel legden. Dat leek hem wel een leuk spel. Toen we vroegen of hij mee wilde doen, zei hij: ‘ No, thank you, I’m very busy’. Hij liep naar de andere kan van het cafe en ging aan een tafel staan hangen. Grappig om te zien hoe de mentaliteit verschilt.

Om 07:00 uur besloten Niek en ik Harriet een sms’je te sturen voor het geval ze ons niet zou kunnen vinden. Niet veel later kwam ze naar ons toe. Ze mocht dat eigenlijk niet doen, maar aangezien ze al even had staan wuiven en wij dat niet in de gaten hadden, werd er een uitzondering gemaakt.

Zo ontmoetten we Harriet en onze ‘taxi driver’. Ontzettend aardige mensen. We kwamen direct bij het vliegveld al in contact met het typische verkeer van Kenya. Getoeter en wild gewuif, het helpt allemaal niets, alles staat stil. Uiteindelijk waren we op weg. Maar nee, nog niet naar Kitui, maar naar een tank station. Daar zouden we overstappen op een andere taxi. We dronken ‘chai’ en leerden elkaar een beetje kennen. Harriet zei dat we de eerste studenten waren die haar niet hadden gebeld. Ze vond ons zo rustig en relaxt. Dat vleide me wel. We spraken ook onze eerste zinnen Swahili. Het was te gek om meteen zo in het Keniaanse leven terecht te komen. Lekker rustig aan, ‘pole pole’. Ze merkten meteen dat het niet mijn eerste keer in Kenya was. Ik voel me al helemaal thuis.

Na de chai gingen we naar Kitui. Ongeveer op 3 uur afstand van Nairobi. Het was een lange rit na de reis die we al achter de rug hadden. Na veel om ons heen te hebben gekeken, zijn we beiden in slaap gesukkeld.

In Kitui werden we ontvangen door de studenten die reeds in de huisjes verbleven. Vandaag waren er twee jongens en vijf meisjes. Het zijn echt onwijs mooie huisjes. Een kakkerlak hier en daar, maar goed, dat moeten we maar door de vingers zien. Na wat gekletst te hebben, zijn we samen met een van de jongens het dorp in gegaan. Wat een vriendelijke mensen hier. Niemand die je raar aankijkt of bij je komt bedelen. Het verkeer is natuurlijk wel totaal anders dan in Nederland. Voetgangers, auto’s, brommers, motors, karren en dieren gaan dwars door elkaar heen en ze rijden hier ook nog eens aan de linker kant van de weg. Ik wende snel merkte ik. Ik heb het al vaak gezien en ik weet een beetje hoe het werkt. De enige manier is gewoon gaan. We gingen langs de Barclays en de supermarkt. De rest komt nog wel zien we later wel.

Toen we terug bij het huisje waren, kwam Antony, die Anton blijkt te heten. Je ziet hier zoveel van die Westerse namen. Anton is een hele aardige jongen. Hij is 20 jaar en wordt 21 op 10 december. Dat is wel leuk, want dan zijn wij er ook nog. We hebben anderhalf uur lang gepraat. Niet alleen over onszelf maar ook over het project en zijn familie. We gaven hem stroopwafels. Hij vond ze heerlijk. Leuk om te zien, was dat hij ze meteen uit ging delen aan ons. Dat wilden we niet want de stroopwafels waren voor hem. Maar hij stond erop.

Niet alleen Harriet, maar ook Anton, waarderen het dat Niek en ik de moeite hebben genomen om Swahili te leren. Ik merk nu al dat ik de taal hier zoveel sneller leer dan vanuit een boek. Helemaal te gek.

Ik ga nu slapen. Morgen om 09:00 uur ‘S ochtends naar het kantoor. Dan kan ik dit verhaal uploaden.

Lala salama (slaap lekker)